Die eerste dag van die res van my Lewe

"so hoe voel dit om klaar te wees met skool?" hoe moet dit voel om klaar te wees? Is daar iets wat ek moet voel? Vandag is die begin van die res van my lewe. Klaar met skool, reg vir die grootmenswereld. So hoekom is ek dan nie 'SuperrrExcited' nie?? Hoekom voel dit of ek maar eerder net Sal eksamen skryf vir die res van my lewe? Daar is n ander deel van my, baie diep weggedruk onder al die res, wat hoop het. Wat n opgewondenheid koester vir die eindelose moontlikhede. N Deel wat wil skryf, teken en verf. Wat wil leer, kos maak en n verskil maak. N Deel wat wil gee en help. Maar op die oomblik is vrees en versigtigheid besig om daardie deel te onderdruk en hy gaan binnekort verdwyn. Daarom is dit my misie vir hierdie 2 maamde. N Misie om daardie passievolle dogtertjie vol hoop binne my te vind en al is dit net vir 2 maande, haar voluit vir die wereld te wys!!

To dream, or not to dream...

So die cliche sêding sê: "Follow your dreams!". Wanneer enigeiemand raad gee oor beroeps of studie keuses is die eerste brokkie raad uit hulle monde: "Doen net dit waarvan jy hou!".

Wat dan as dit waarvan jy hou nie werksgeleenthede bied nie? Wat as dit waarvan jy hou nie baie geld verdien nie, nie enige "voordele" of "spesiale pakette" insluit nie? Wat as jou beroep van keuse een dag benodig word en die volgende dag moontlik nie meer kan bestaan nie?

Die eeue oue cliche vraag wat aan ons gevra word vandat ons ons monde kan oopmaak het skielik nie meer so eenvoudige, hart-antwoord nie. Dit word 'n besigheids besluit, met politieke en geestelike faktore wat deurdink moet word tot op die fynste detail. Die toekoms moet geanaliseer word en die verlede moet herroep word in die pogings om die perfekte "droom" te vind. Wanneer jy hom vind moet jy hom vorm die beste wat jy kan om hom by jou te laat pas en dan, lEEr jy hom maar liefkry!

My hart-droom is om 'n redaktrise te wees. Om op my jongdae die wereld vol te reis en enige iets van oorloe tot koninklike troues te beleef. Later wil ek 'n tydskrif redaktrise wees en miskien my eie tydskrif besit...

Dit is die "hart-droom", maar voordat die hart-droom sy kop te ver uitsteek smoor ons hom in sy spore met die oorweldigende vaart van die kop-droom, die wereld droom. Want daar is nie 'n toekoms in joernalistiek nie, daar is nie beroepsmoontlikhede nie en daar is deffinitief nie hope geld nie.

Die enigste beroepe wat in die kop-droom prentjie bestaan, is Dokter, Prokureur, Ingenieur of Aktuaris. Indien jy in die kop-wereld wil oorleef, moet jy aan die kop-wereld vereistes voldoen. Die hart-droom word nou mooi verpak en toegedraai, en dan verigtig weggepak in 'n kluis vir letere gebruik. Die plan is om die wereld-droom te vervul en daarna, as jy ty het, aan die hart-droom te werk. Die probleem is egter dat die kop-droom oorneem en dat die hart-droom nooit uit die veiligheid van die kluis vrygelaat word om die wereld te verras nie.

Deur die jare leer jy seker om die kop-droom lief te he, jy leer om al jou krag en energie daarin te sit en die grootste sukses daarvan te maak. Maar iewers diep agter in die kluis, sal die hart-droom altyd roep en se: "Wat as...?"

Lone Ranger

In vandag se lewe word vrouens grootgemaak om onafhanklik te wees. Van kleins af word ons geleer om op ons self staat te maak. Hard te leer, sodat ons vir onsself kan voorsien. Ons word geleer om op te staan vir ons regte, om nie terug te staan vir die teenoorgestelde geslag nie.Persoonlik dink ek ek het al daardie vaardighede bemeester, ek is 'n dame wat haar man kan staan.

Maar, wat gebeur as jy nie wil onafhanklik wees nie. Wat gebeur as jy ook iemand soek om op staat te maak, iemand om die leiding te neem. Wat gebeur as jy so onafhanklik geword het dat jy niemand meer nodig het nie? Mense wil voel dat hulle nodig is. As hulle nie meer nodig voel nie soek hulle 'n ander plek om belangrik te wees. Die punt waarby ek uitkom is dat onafhanklikheid nie altyd so 'n goeie ding is soos wat dit elke dag by ons ingedrill word nie.

Ek kyk na sterk invloedryke vroue, en dit lyk of hulle op hulle eie funksioneer. Persoonlik vind ek dat seuns geintimideer word en meisies is jaloers. Dus het 'n onafhanklike vrou genoeg kennisse om 'n leetyd te hou. Kontakte wat enigeiets kan uitrig, maar nie daardie IEMAND nie. Daardie iemand sonder wie hulle nie kan klaarkom nie. Is dit dalk nie goed so nie? Om nie Iemand te he nie, beteken om nie vrese, hartseer of NOG stressors te he nie.

Partymaal het ons iemand nodig om van afhanklik te wees, iemand wat JOU laat nodig voel. Dit is als goed en wel om te kan alleen loop op die lewenspad, maar dit is in ons menslike natuur om nie te WIL alleen loop nie. So onafhanklikheid is 'n goeie eienskap, dit is seker die beter manier om te leef, maar in my persoonlike ervaring, deffinitief nie altyd die lekker manier nie.
-Lone Ranger***

"There's no such thing as a wrong turn" Land Rover

Noem die woorde publieke vervoer en dit bring grillerige prentjies in jou kop en 'n frons op jou voorkom. In ons land word dit geassosieer met die armer klasse en indien jy jou status wil behou word jy nie naby 'n bus, trein of taxi gesien nie - "Ag nee wat! Ons Land Rover ry maar al te lekker". Daar is egter 'n uitsondering op hierdie reel. Of  dit net 'n nicci is en of dit gaan hou kan ek nie se nie, maar die nuwe inskrywing op alle suid-afrikaners se bucket list is 'n rit op die Gautrein. Dit word beplan nes 'n uitstappie na die Nelson Mandela Museum.

Wel, hierdie itempie is nou van my lysie af. Ek het laas Saterdag amptelik my eerste Gautrein rit meegemaak, van Kempton Park af Rosebank toe...en dit nog in die aand ook! Die stasie waar ons opgeklim het is reg langs OR Tambo, maar om die rit van die lughawe af mee te maak sal jou 'n R100 meer uit die sak uit jaag. So daar begin die soektog toe na die Rhodesfield stasie in Kempton Park. Ons oulike GPS is vas oortuig dat die enigste Gautrein stasie in daardie omgewing die een by die lughawe is. So maak nie saak hoe ons probeer nie, DIS waarheen sy ons vat. Die Rhodesfield stasie is duidelik sigbaar van die hoofweg af, dit is egter 'n probleem om van die hoofweg af by hom uit te kom. Dan ook nog by sy REGTE kant in te kom en dit tussen deur al die padwerke. Na 'n rit van omtrent 'n uur en pa al drie keer besluit het om maar huis toe te gaan het ons uiteindelik die pad na die Gautrein gevind.

By die Rosebank stasie aangekom weet ons toe glad nie of mens nou afklim en of jy maar net kan bly sit vir die terugrit. Ons stel toe die vragie aan 'n baie behulpsame sekuriteitsdame wat ons vriendelik laat weet on moet terug  klim op die trein as ons wil Rhodesfield toe gaan. Net weer terug op die trein keer een van die passasiers ons voor om te se dat ons eers moet uitteken voordat ons weer kan terugry. So maak ons toe maar weer die tog uit by die trein en 'n onverwagte 5 vloere op na die "uitteken zone".

Oppad op by die 5 stelle roltrappe gewaar ek 'n Land Rover advertensie bord teen een van die stasie mure. Die woorde op die bord sleep my oe nader en gryp toe my gedagtes. 

"There's no such thing as a wrong turn" Land Rover. 

Net daar besluit ek toe om die woorde my eie te maak. Want maak nie saak hoeveel keer ons verkeerd gery het nie, sonder al die draaie sou my eerste Gautrein rit maar net soos die ander 50miljoen suid-afrikaners s'n gewees het en ek sou nie 'n storie gehad het om te vertel nie. Verkeerde draaie, of laat ek eerder se langer paaie, bring jou nogsteeds by die bestemming uit. Nou verwys ek nie net na die letterlike pad nie maar oor die algemeen. Die verskil is dat 'n langer draai vir jou 'n storie gee om te vertel, 'n memory. 

We do not remember days; we remember moments.  ~Cesare Pavese, The Burning Brand

Every man's memory is his private literature.  ~Aldous Huxley

 en die beste een van almal

“You have to begin to lose your memory, if only in bits and pieces, to realize that memory is what makes our lives. Life without memory is no life at all, just as an intelligence without the possibility of expression is not really an intelligence. Our memory is our coherence, our reason, our feeling, even our action. Without it, we are nothing.”

Luis Buñuel

Toe ek besig was om te soek vir 'n prentjie van die Land Rover advertensie (Wat ek duidelik nie gekry het nie) het ek op hierdie video afgekom. Dink die baie inspirerend, sal love om ook eendag so iets te doen!

Live without regrets...

"Extraordinary Measures". Dis die naam van die movie wat ek vanaand gekyk het. Ja ek weet ek is in matriek en "daar is nie tyd om so te mors nie", maar dit was akademies verpligtend gewees. Ek moet Maandag 'n engelse taak ingee wat my reaksie op 'n boek of film is. Baie nice movie, as jy geinteresseerd is in biochemie of medies en in die voorafgaande 2 weke hormone in biologie behandel het. Die eintlike rede waarom ek skryf oor die movie is omdat daar toe ek dit gekyk het 'n gedagte by  my opgekom het. Die gedagte vir vanaand se post, "Live without regrets". Ek is nie seker presies wat in die film hierdie idee in my kop gesit het nie, maar hier is my opinie daaroor.

Proverbs 10:22

Contemporary English Version (CEV)

²²When the LORD blesses you

   with riches,

   you have nothing to regret.

"Spyt kom altyd te laat.."

Ek sal graag hierdie aanhaling wil verander. Verander dit na die beter engelse weergawe: Leef sonder spyt. Dit is een van my lewensideale om so te leef, dat ek eenddag kan terug kyk en weet dat elke moontlike geleentheid gebruik het. Elke oomblik vasgegryp het en geleer het uit my foute. Daar moet geen spyt wees oor geleenthede gemis, of verkeerde keuses gemaak nie. Dit moet eerder gesien word as 'n nuwe geleentheid, 'n nuwe keuse. Daar is 'n liedjie deur Rascal Flatts, Bless the broken road. Die woorde is beskikbaar by Lyrics: Bless the broken road - Rascal Flatts, die koor gedeelte lyk so: 

Every long lost dream led me to where you are

Others who broke my heart they were like Northern stars

Pointing me on my way into your loving arms

This much I know is true

That God blessed the broken road

That led me straight to you

Alles wat jy doen, elke keuse wat jy maak is deel van die plan. Sonder dit sou jy nie uitkom waar jy moet wees nie. DIT MOET SO WEES!

Ok, ek is nog glad nie so nie. Elke keer as ek iets stupid vir iemand se speel dit ten minste vir 24uur DIE HEELTYD in my kop. Oor, en oor, en oor... Ek dink aan beter moontlike woorde, aksies, selfs 'n beter manier om te lag!

Voordat ek begin skryf het vanaand het ek "live without regrets" gegoogle en op hierdie prentjie van Reese Witherspoon afgekom. Dit beeld uit presies wat in die naam van die Blog voorgestel word.

Leer om te leef sonder spyt!

'n Nuwe Begin

Ok, so ek's nog nie 'n eerstejaar nie. Ek is eintlik nog net 'n  matriek, oppad op die warrelwind roete na universiteit. Ek het 'n dagboek gekry toe ek 12 jaar oud was en deur die jare het hierdie dagboek my lewensblad geword. 

Hierdie dagboek se blaaie is nou vol geskryf, dit hou my hele hoerskool reis tussen sy helder pienk buiteblaaie. Daarom begin ek nou 'n blog. 'n Nuwe dagboek vir 'n nuwe reis. Ek begin hierdie reis in die derde kwartaal van my matriekjaar, omdat die reis NOU begin. Matriekafskeid, matriekvakansie, eindeksamen, toelatingstoetse, koshuiskeuring, lisensie en die laaste paar maande in my ouerhuis. Die laaste paar maande van afhanklik wees en die eerste maande van voorberei om onafhanklik te wees.

Die blog ding is nog nuut, so die eerste paar maande gaan maar bietjie stadig gaan, maar ek is gretig om te leer en baie opgewonde oor die nuwe uitdaging.